και να που το χιόνι έγινε πάγος..κι έτσι ανοίγουν και κλείνουν οι κύκλοι μας..γιατι στον πάγο γλυστράς και πληγώνεσαι..και είναι μερικές φορές που όσοι πάγοι και αν λιώσουν οι πληγές δεν κλείνουν...άντε και πάλι όσα ταξίδια κι αν ονειρεύτηκες πάλι στα ίδια λιμάνια άραξες..άιντε ντε...δεν το κατάλαβες ακόμα;τα ταξίδια είναι για τους γενναίους..οι δειλοί γράφουν...κρίμα γιατί φαντάστηκα ξέρεις ένα λιμανάκι στον Αγ.Ανδρέα να μου ψιθυρρίζει καλοκαιρινά λόγια...επ..ξύπνα...είσαι στους δειλούς...γράφε ατέρμονα καημένε μου..έλα γειά μας.

νόθα ψυχή,πού πάς εσύ;
-σβήσε το Χάρο
φέρε τσιγάρο

γύφτε των δρόμων
σκηνή των τρόμων
-φέρε γυναίκες
ζάρια και πάιχτες

παίξε μου κάτι
μελωδία απάτη
-δε θέλω λίρες
νήμα και μοίρες

πόσες κυράδες
μαλλιά γιρλάντες;
-κορίτσια ρίξε
χοροί φλογίστε

ντέφια αμανέδες
χρυσοί ργιλέδες
-αρώματα σκόρπια
λόγια και ντόρτια

τσιγγάνε μη φέυγεις
πές..τι γυρεύεις;
-δρόμο και χάδι
καιρού σημάδι..
σπάσε τις λύσεις
βγες ν αλυχτήσεις

όση ώρα κάνει ένα μπαλόνι για να πετάξει...πόση ώρα κάνει ένα μπαλόνι για να πετάξει άραγε...;πόση ώρα περίμενα για να πάρεις;πόση ώρα θέλει να πεις ένα γεια;;μην ανησυχείς ...δε μιλάω για γκόμενους..υπάρχουν και πιο πονεμένα λόγια για άλλου βαθμού σχέσεις...μακάρι να έβλεπες πώς άλλαξε ο καιρός...το μπαλόνι της φωτογραφίας έσκασε...έπεσε πάνω σε ένα αγκαθάκι νοσταλγίας και μπούμ...λες να χιονίσει;λες να έρθεις;πόσο μου λείπει ένα βράδυ να κοιμηθείς στο δεξί μου χέρι..παλιά λόγια θα μου πεις...χιόνισε και συ δεν πήρες...σε σένα δε χωράνε εγωισμοί..πάντα χτυπάς..πάντα παραδίνομαι...περήφανη που πέφτω σε δικά σου βόλια...πολλά δώρα πήρες άραγε για τις γιορτές;εγω δεν έβαλα δώρα φέτος κάτω από το δέντρο...έβαλα την κάρτα σου...χαρούμενα χριστούγεννα...λες να με πάρεις φέτος;καληνύχτες κι έλά ...αγκαλιασέ με ντε..πάντα έδω..εσύ;

Χριστούγεννα;;;;;;

να που σε δυο εβδομάδες πρέπει να γιορτάσεις...τι;πού;

τι σχέση να χει η λύπη με το λύπει; με το σου λύπει;

παρίσι πάλι και άναψε τα φώτα του...μη ελκυστική εικόνα ...δρόμοι και βουλεβάρτα και συ σκοντάφτεις σε αστέγους που σου ζητάν κρασί...γιορτάζουν όλοι;δηλαδή πώς να ανταλλάξεις δώρα έτσι;πάρε ένα κρασί φέρε ένα...τουρίστες πολλοί,χαζοί και έξυπνοι...ξοδεύουν για να μην φιλήσουν...αγοράζουν για να μη μιλήσουν...τρώνε μπουκωμένοι και δε βλέπουν...όταν τους ζήτησα κρασί μου πέταξαν ένα κέρμα...άστεγοι της ψυχής πού είστε;μήπως κάπου κάνετε βόλτα;στα πάρκα με τα ματωμένα δέντρα;τόσα φώτα πάνω τους τα διαφεντεύουν βάναυσα;τόσες φωτογραφίες τα κάνουν ανήθικα...έλα,έλα,δως μου ένα φιλί και πάμε να αγοράσουμε μια μποτίλια λευκό γλυκό κρασί...θέλω να με μεθύσεις ...γιορτάζω.

¨Ετσι για να πεις οτι ξημέρωσε καλύτερα σήμερα και έτσι για να δεις αν θα υπάρξει χειρότερο ξημέρωμα από το χτες..σαν κρασί που δεν το ήθελες και το ήπιες μονορούφι..έτσι κατέβηκε και το χτεσινό σου βράδυ...και σου λείπουν τα εργαλεία της αλλοτινής δουλειάς....ξέρεις,λέγεται η δουλειά της λύπης...άλλοι το φωνάζουν μοναξιά..άλλοι εμμονή...φάντασμα με σάρκα..έτσι λοιπόν βάλε μουσική και βρες αυτά τα μικρά ασημένια πραγματάκια...πονάει λίγο αλλά ύστερα ξεχνάς γιατί δεν μπόρεσες να κοιμηθείς...γιατί το φως και τα αγγίγματα σε πονάνε...
βρες τα μόνο γιατί αλλιώς δε αντέχονται οι καλημέρες...

3.12.09

παρασκευή προς Σάββατο και τίποτα δεν αλλάζει...

έτσι σαν αρχή κι έτσι σαν καληνύχτα πριν τη μεγάλη έξοδο...
ας ήταν κάθε παρασκευή να ήταν κάτι άλλο...τέλος -αρχή και άντε πάμε ξανά πάλι...παρίσι τα χριστούγεννα με κρύο και μοναξιά...προδότρα πόλη...μας γέλασες ,μας φυλάκισες και το μόνο που μας μένει κάτι βόλτες που και που σε μέρη που δεν ξέρει ο κόσμος ο πολύς...σε μέρη που βρωμάνε ψέμα,βαρβατίλα και αφίσες σκισμένες...άντε και καλή τύχη μάγκες...